Mózgowa angiopatia amyloidowa w krwotokach mózgowych
Mózgowa angiopatia amyloidowa w krowotokach mózgowych to pierwsza w Polsce całościowa monografia tego zagadnienia. Pracę ilustruje bogaty materiał zdjęciowy, który ukazuje wszystkie rodzaje naczyń mózgowych zajętych przez ß-amyloid.
Mózgowa angiopatia amyloidowa (cerebral amyloid angiopathy, CAA), inaczej określana jako kongofilna angiopatia amyloidowa (congophilic amyloid angiopathy), jest chorobą, w której dochodzi do odkładania się białka β-amyloidu w ścianach tętnic małego i średniego kalibru, zlokalizowanych w oponach miękkich, korze mózgowej i okolicach podkorowych, oraz w ścianach naczyń kapilarnych i żylnych. Jest drugą po miażdżycy pod względem częstości występowania przyczyną nieurazowych krwotoków mózgowych, ale również udarów niedokrwiennych mózgu, przemijających ataków niedokrwiennych, leukoencefalopatii typu Binswangera, zmian typu guza rzekomego. CAA często wspłółistnieje z chorobą Alzheimera, otępieniem z ciałami Lewy’ego czy zespołem Downa. Wyróżnia się postacie sporadyczne i rodzinne CAA. CAA występuje z częstotliwością 30–40 przypadków na 100 000 całej populacji rocznie.
W pracy przedstawiono wyniki prowadzonych od 11 lat badań kliniczno-radiologiczno-neuropatologicznych u chorych z samoistnymi krwotokami śródmózgowymi w przebiegu mózgowej angiopatii amyloidowej, hospitalizowanych w II Klinice Neurologicznej Instytutu Psychiatrii i Neurologii, zmarłych z powodu krwotoków mózgowych samoistnych, u których wykonano badanie sekcyjne ogólne i mózgu w latach 1993–2012.
Dr n. med. Tadeusz Mendel jest absolwentem II Wydziału Lekarskiego Akademii Medycznej w Warszawie. Pracę naukową rozpoczął na drugim roku studiów, zakładając Studenckie Chirurgiczne Koło Naukowe w Szpitalu Bródnowskim. Od 1 grudnia 1986 roku pracuje naukowo w Instytucie Psychiatrii i Neurologii w Warszawie, w II Klinice Neurologicznej, początkowo jako asystent, obecnie jako adiunkt. W 1991 roku obronił pracę doktorską pt. Ocena leczenia naloksonem niedokrwiennych udarów mózgowych w początkowym okresie choroby. Podwójnie ślepa próba. W 1989 roku uzyskał pierwszy stopień specjalizacji z neurologii, a w 1992 roku drugi. Odbył kilka zagranicznych staży naukowych, między innymi w Kanadzie (Department of Clinical Neurological Sciences, Western University Hospital, London, Ontario), w USA (Department of Pediatrics and Pediatric Neurology, The Children’s Hospital at Albany Medical Center, Albany, New York) i w Holandii (Department of Neurology, Utrecht University). Jest autorem lub współautorem ponad 70 publikacji naukowych oryginalnych, poglądowych i kazuistycznych oraz wielu publikacji popularno-naukowych. Przedmiotem zainteresowań naukowych i klinicznych dr. Tadeusza Mendla są choroby naczyniowe mózgu, mózgowa angiopatia amyloidowa, korelacje kliniczno-neuropatologiczne w neurologii, bóle głowy, zagadnienia związku serca z mózgiem.
